Na een jaar werd aan de geloofsgemeenschap gevraagd, ja zo ging dat in die tijd, of zij vonden dat ik tot Priester gewijd mocht worden”, aldus Verheijen.
Geschiedenis en carrièreontwikkelingen
Paul Verheijen werd 68 jaar geleden geboren in Zwolle als oudste van drie kinderen. Hier bracht hij zijn lage- en middelbare schooltijd door, daarna studeerde hij aan de sociale academie van Groningen. Verheijen werd eerst maatschappelijk werker en ging vervolgens voor de kinderbescherming werken. Na ongeveer tien jaar begon Verheijen aan een nieuw soort opleiding van de Katholieke Kerk waarbij je opgeleid werd tot Pastoraal werker of Priester. “Ik startte met deze opleiding die voelde als een soort oude liefde die ik na een aantal jaren weer oppakte. Het was een pittige tijd, omdat ik deze opleiding in deeltijd combineerde met mijn werk als gezinsvoogd bij de kinderbescherming.” vertelt Verheijen die met zijn ouders elke zondag de Heilige Mis bezocht en een zeer sociale opvoeding kreeg. “Pas tijdens mijn stage in Burgum bij Pater Doesburg begon het idee te rijpen om Priester te worden. Ik had een goed voorbeeld aan Pater Doesburg, die later ook een zeer goede vriend van mij werd.”
Aan het einde van de stage in Burgum vond de Bisschop dat Paul Verheijen een jaar in Rome moest studeren. “Een prachtige tijd! In een heel internationaal en inspirerend gezelschap volgde ik dat jaar mijn studie. Wij leefden met vijf Nederlanders en een grote groep buitenlandse studenten op een prachtige locatie, ik wilde hier dan ook graag langer blijven. Dat vond de Bisschop een minder goed idee; hij benoemde mij tot Pastoraal werker in de gemeente van Beilen, Hoogeveen en Meppel. Na een jaar werd aan de geloofsgemeenschap gevraagd, ja zo ging dat in die tijd, of zij vonden dat ik tot Priester gewijd mocht worden”, aldus Verheijen. Op 8 december 1984 mocht hij de Priesterwijding bekomen.
De weg naar Dokkum
“Als Priester moet je op verschillende plekken ervaring op doen en dus verander je meermaals van Parochie. Bovendien is dat wel zo prettig voor de Parochie, want ook als Priester heb je je tekortkomingen of zaken waarin je minder interesse in hebt. Ik bleef na mijn wijding eerste nog in Beilen en ging daarna naar de Kanaalstreek in Oost-Groningen en kwam in 1996 naar Dokkum waar ik Pastor Herman Peters opvolgde”, aldus Pastoor Verheijen.
Inmiddels is de Pastoor al ruim 23 jaar Priester te Dokkum. Een langere periode dan ‘normaal’ wat volgens Verheijen komt door zijn hartoperatie en herstelperiode in 2003. “Ik heb de Bisschop toen gevraagd of ik mocht blijven. Inmiddels ben ik al wat meer op leeftijd en ik kom en ga tenslotte alleen. Hier zijn al mijn vrienden, dus ik zou er niet naar uitkijken om nu nog ergens anders een leven op te moeten bouwen. Ik blijf graag Priester in Dokkum zolang mijn gezondheid dat toe laat. Officieel moeten wij op 75-jarige leeftijd ons ontslag indienen.”
Bedevaartsoord met heilig water
Begin jaren negentig stond Dokkum op zijn kop vanwege het Heilige water in de Bron bij de Bonifatiuskapel. Een periode waarin Pastor Herman Peters het heel erg druk had met de extra bezoekers die dit met zich meebracht. Vlak daarna, toen Verheijen naar Dokkum kwam was de hectiek enigszins voorbij al blijft het volgens hem bijzonder: “Niet alleen de Bonifatius Bron blijft bijzonder, ook de hechte contacten die daardoor zijn ontstaan met Fulda, de plaats waar Bonifatius begraven ligt.”
35 jaar Priesterschap
Inmiddels zijn er 35 jaren voorbij gevolgen met Verheijen binnen de Katholieke Kerk als Priester. In het begin van zijn jaren viel het vooral op dat hij bij voorbaat al het vertrouwen van de mensen had: “In mijn werk als voogd voelde ik altijd het wantrouwen van ouders wanneer hun kinderen onder toezicht van de kinderrechter werden gesteld en mij als gezinsvoogd kregen. Wat wist ik immers van opvoeden als ongehuwde jonge man? Ik begreep dat wel en had tijd nodig om een vertrouwensrelatie op te bouwen. Als Priester voelde ik juist gelijk dat vertrouwen terwijl ik nog niks had opgebouwd, dat was heel bijzonder!”
Daarnaast zijn er volgens Paul Verheijen nog meer dingen die het Priesterschap zo bijzonder maken: “Bijvoorbeeld het contact met jongeren. Zij willen geen standaard antwoorden, maar vragen heel direct naar mijn persoonlijke mening, dat vind ik mooi. En het voorgaan in de vieringen blijft zo mooi. Ik hoop dan altijd weer op inspiratie voor de preek. Ik weet zeker dat ik dankzij de hulp van boven dit mag en kan doen! Het klinkt wat vreemd, maar de periode voorafgaand aan het sterven en de begrafenis vind ik óók heel bijzonder. Je wordt dan opgenomen in zo’n gezin en komt dan heel dichtbij deze mensen.”
Celibatair leven
Ook de hechte band die Pastoor Verheijen heeft opgebouwd met Dokkumers wordt genoemd als een hoogtepunt gedurende zijn Priesterschap. “Als Priester heb ik gekozen voor een celibatair leven. Dat ik dankzij de band die ik met vrienden heb, zo mag meeleven met hun gezinnen voelt heel warm. Zo zijn er vrienden, met jonge kinderen, die regelmatig bij mij komen eten. Ik ben dankbaar dat ik op deze manier dat gezinsgevoel meekrijg, dat ik er bij mag horen. Of de reizen die ik met een ander bevriend gezin naar Rome heb gemaakt: zij noemen dan de prachtige bezienswaardigheden als hoogtepunten. Voor mij is dat het gevoel van zo’n reis met elkaar beleven”, licht Pastoor Verheijen toe.
Ontwikkelingen in religieus Nederland
Pastoor Paul Verheijen vind het jammer dat er tegenwoordig minder mensen naar de Kerk komen, een tendens die ook voor de Katholieke Kerk in Dokkum geldt. “Wij hebben wel vaker zulke periodes gehad en die moeten wij door zien te komen. Mensen weten vandaag de dag nu eenmaal meer, zijn beter opgeleid en dus is de inhoud van de preek belangrijker geworden. Wij proberen de vieringen zo aantrekkelijk mogelijk te maken en bieden daarnaast een gevarieerd programma aan voor geloofsonderricht voor zowel jongeren als volwassenen. Deze interactieve avonden vind ik prachtig. Gelovige mensen zijn optimistische mensen, dus ik weet zeker dat het goed komt!”, aldus een altijd positieve Paul Verheijen.
De toekomst
Tot slot kijkt Pastoor Verheijen nog even naar de toekomst: “Naar mate je ouder wordt, heb je minder wensen. Ik hoop dat ik wat mijn gezondheid betreft, dit werk nog heel lang kan doen. Het leven is eigenlijk prima zo, het kan nooit beter worden dan dat het nu is!”
