Meer dan de helft van de bevolking in Malawi, zes miljoen mensen in Zambia, ruim drie miljoen in Zimbabwe en nog eens drie miljoen in Mozambique, kampen nu met honger, blijkt uit cijfers van hulporganisatie Oxfam.

Sinds begin dit jaar heeft extreem weer in de regio al aan meer dan 130 mensen het leven gekost, ruim twee miljoen hectare aan gewassen vernietigd en meer dan zevenduizend huizen en infrastructuur zoals wegen, gezondheidscentra en scholen beschadigd.

De hongercrisis dwingt mensen in de vier landen tot “negatieve coping-mechanismen”, waarschuwt Oxfam, zoals maaltijden overslaan en bezittingen verkopen om te overleven.

Klimaathotspot

Zuidelijk Afrika speelt maar een kleine rol in de mondiale uitstoot van broeikasgassen, maar wordt in sneltempo een hotspot voor de extreme klimaatgevolgen van die uitstoot.

In de voorbije zes jaar is Mozambique alleen al – een land dat verantwoordelijk is voor amper 0,2 procent van de wereldwijde uitstoot – twintig keer getroffen door cyclonen en tropische stormen. Malawi heeft eind vorige maand de noodtoestand uitgeroepen door het extreme weer, en dat is nu al de vierder keer sinds 2020.

De snelle opeenvolging van droogte, orkanen en overstromingen maken het voor de bevolking onmogelijk om te herstellen. De geschatte gevolgen van de cycloon Freddy alleen al bedragen 1,5 miljard dollar in Mozambique en 500 miljoen dollar in Malawi.

“Veel mensen hebben niets te eten, sommigen hebben al hun vee verkocht om voedsel te kopen, waardoor ze zichzelf nog verder in de armoede storten”, zegt Jose Mucote van de hulporganisatie Associacao Ajoago in Mozambique. Lees verder onder de afbeelding>

Klimaathulp

Volgens Machinda Marongwe, programmadirecteur van Oxfam in Zuidelijk Afrika, moet de internationale gemeenschap dringend met klimaathulp over de brug komen.

“We zijn een regio in crisis en donoren moeten onmiddellijk middelen vrijmaken om kwetsbare gezinnen te ondersteunen om een escalatie van de humanitaire situatie te vermijden”, zegt hij. “Nu al deze landen tegelijkertijd met meerdere crises worden geconfronteerd, kan de urgentie niet genoeg worden benadrukt.”