Autobiografie Paus Franciscus is uit

Leestijd: 3 minuten
Woensdag 20 maart 2024 ~ 06:22 uur ~ Bron: Redactie Varia/Mark Degenhart/Andreas Englisch ~ Beeld: EMB

-Vaticaanstad- Sinds zijn oproep aan Oekraïne om te onderhandelen, is het duidelijk dat Paus Franciscus anders in elkaar zit dan zijn voorgangers. In zijn autobiografie legt hij uit wat hem heeft gevormd en hoe hij de wereldwijde politieke gebeurtenissen heeft ervaren.

De in New York gevestigde uitgeverij HarperCollins publiceert’ onder de titel ‘ Life. My Story Through History’ de biografie. Het boek verschijnt in het Engels, Italiaans, Spaans, Frans en Duits. Of het boek ook in het Nederlands zal worden uitgebracht is zeer de vraag, er is nog geen uitgever gevonden.

Jeugd

De kleine Jorge hoort al op jonge leeftijd over de wreedheid van oorlog: zijn grootvader vertelt hem veel pijnlijke verhalen over de Eerste Wereldoorlog aan het front. Dit heeft de latere Paus Franciscus gevormd. In zijn autobiografie neemt hij de lezer mee naar Flores, een wijk in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Hij groeide er op als Jorge Mario Bergoglio.

Hij is de oudste zoon van immigranten uit de Italiaanse regio Piemonte. Zijn vader sprak nooit Piemontees, misschien omdat hij te veel last had van heimwee. Zijn grootouders echter wel, schrijft Paus Franciscus. Van jongs af aan speelden de thema’s migratie, vlucht en de afwijzing van oorlog een beslissende rol in zijn leven.

Oproep Paus Franciscus: “Vrede voor allen”.

In het hoofdstuk over de atoombom en het einde van de Tweede Wereldoorlog herinnert hij aan de verwoestende gevolgen voor de bevolking van Hiroshima in Japan en vestigt hij de aandacht op de brandhaarden van vandaag-de-dag: Oekraïne, Syrië, Jemen, Myanmar, het Midden-Oosten en Zuid-Soedan.

De oproep van de 87-jarige Pontifex is duidelijk en ondubbelzinnig: “Nooit meer oorlog, nooit meer wapengekletter, nooit meer vrselijk lijden. Vrede voor iedereen, een duurzame vrede zonder wapens.” De Paus noemt de vele conflicten die de menselijkheid en de broederschap tussen de volkeren momenteel vernietigen een “kleine Derde Wereldoorlog.”

De Rooms-katholieke kerk moet zich ook meer richten op de christelijke boodschap van barmhartigheid, naastenliefde en solidariteit. Met andere woorden, weg van een kerk die beschuldigt en veroordeelt.

Benedictus XVI

Franciscus gaat ook in op zijn critici en zijn relatie met zijn voorganger, Paus Benedictus XVI. Samen hadden de twee besloten dat Benedictus na zijn aftreden niet in afzondering zou leven, maar contacten zou blijven onderhouden en zou blijven deelnemen aan het wel-en-wee van de kerk. Maar dat hielp niet, volgens Franciscus. Het deed hem pijn om te zien hoe zijn rol als emeritus Paus “door gewetenloze conservatieve lieden werd misbruikt voor ideologische en politieke doeleinden.”

Wat de toekomst van de kerk betreft, slaat Franciscus duidelijk bewust een brug naar zijn voorganger door een theorie van de voormalige kardinaal Joseph Ratzinger, aan het eind van de jaren zestig, in herinnering te brengen. Hij sprak over een kleinere kerk, een spirituelere kerk, een armere kerk. De huidige Paus gaat nog een stap verder en droomt van een milde, nederige en dienende kerk die iedereen welkom heet: “Ik denk bijvoorbeeld aan homoseksuelen of transseksuelen die de Heer zoeken en in plaats daarvan worden afgewezen of weggejaagd.”

Priesterschap

Naast zijn algemene overtuigingen laat Franciscus herhaaldelijk levendige en zeer persoonlijke scènes uit zijn leven de revue passeren. Hoe hij als 16-jarige tijdens de biecht plotseling een ontmoeting met God voelde en daarmee zijn roeping tot het priesterschap. Hoe hij zich een buitenstaander voelt tijdens zijn studie in Duitsland, omdat de talenschool de overwinning van het Argentijnse voetbalteam niet wil vieren. Maar óók hoe hij lijdt tijdens de coronapandemie omdat hij niet bij de gelovigen, kinderen en ouderen kan zijn.

Franciscus noemde zijn boek ‘Leven’. Omdat het belangrijk is om je eigen geschiedenis te lezen en om herinneringen op te halen. Zoals zijn grootmoeder Rosa bijvoorbeeld, van wie hij veel hield en die een van de belangrijkste mensen was in de opvoeding en scholing van de toekomstige Paus. Zij liet hem kennismaken met de christelijke boodschap en vertelde hem over de figuur die hij tot dan toe niet echt had gekend: Jezus.