De tentoonstelling gaat voor een deel natuurlijk over het slavernijverleden, de marroncultuur die ontstond doordat slaven naar het oerwoud wisten te vluchten, de 20.000 inheemsen die nu nog steeds deel uit maken van de samenleving en de arme boeroes die eenmaal in Suriname niet beter af waren maar in groten getale stierven.
Een onbekend gedeelte zal voor velen zijn dat de Amerikaanse bommenwerpers in de Tweede Wereldoorlog voor 82 procent werden gebouwd met het bauxiet dat uit Suriname kwam. Dat de Joodse cultuur zich zonder Suriname niet zo sterk in Amerika had kunnen wortelen; Surinaamse joden financierden onder meer een gebedshuis in Manhattan. Het grondoppervlak van Suriname, een gebied van ongeveer vier maal Nederland, is vooral bedekt door oerwoud. Het biedt een leefgebied voor 1985 verschillende dieren en plaats aan 7906 verschillende planten.
Er zijn veel unieke stukken bijeen gebracht die nog niet eerder in één expositie werden getoond. Al is het onmogelijk om het hele verhaal te presenteren en wordt daarom ook nog veel niet verteld. De Nieuwe Kerk haalt in elk geval veel van stal. Audiovisuele middelen – waaronder vele vertellingen door Surinamers zelf in geluidsopnames –, metershoge installaties, objecten, 3D-schilderijen, antieke stukken en meer.
Foto: Pixabay
