Binnenkort mag Caroline Paus Franciscus ontmoeten. “Ik ben katholiek opgevoed; elke zondag naar de kerk en naar een katholieke school. We keken vroeger thuis ook altijd naar het ‘urbi et orbi’, de pauselijke zegen. Het is heel bijzonder dat ik de Paus mag ontmoeten. Maar het instituut kerk vind ik verschrikkelijk. Had je geld? Dan mocht je vroeger in de kerk vooraan zitten, want je kocht daar een bankje. De arme mensen, de sloebers, die moesten buiten zitten, of helemaal achteraan. Dat vind ik gewoon niet kloppen. Voor mij is er dus een wezenlijk verschil tussen religie en geloof.”

Angst

Als meisje bad Caroline wel regelmatig, maar dat was vooral uit angst. “Mijn vader zei tegen mij wanneer ik stout was: ‘pas op, je krijgt een zwart spikkeltje op je ziel. En als je ziel straks helemaal zwart is, dan mag je niet naar de hemel. Ik had een levendige fantasie, dus ik zag dat ook echt voor me. Ik zag mijn ziel als een soort wit bolletje dat steeds zwarter en zwarter werd”. Nu bid Caroline alleen nog als ze gaat vliegen. “Voordat we de lucht ingaan doe ik altijd wel een gebedje. Voor mezelf en voor alle andere mensen in het vliegtuig. ‘Heer, geef hen Uw zegen’, zeg ik dan. Ja, dat zit dus nog wel ergens in me.”

Doopceremonie

Toen ze een jaar of 17 was, nam Caroline afscheid van de kerk. Haar kinderen zijn als kind dan ook niet gedoopt. Alhoewel haar moeder wel op eigen houtje een soort doopceremonie heeft uitgevoerd. “Mijn moeder heeft een keer badwater over mijn kinderen heen gegooid. Daar heeft ze een gebedje bij opgezegd. Voor haar gevoel waren de kinderen toen toch gedoopt.”

Vechtscheiding

Caroline heeft in haar leven een aantal heftige dingen meegemaakt. Het huwelijk met haar eerste man liep uit op een vechtscheiding. Hoe kijkt ze daarop terug? “Ik heb daarvan geleerd dat wij als ouders onze twee kinderen daar heel veel verdriet mee hebben gedaan. We hebben allebei onze eigen strijd boven het welzijn en het belang van onze kinderen gezet. Dat zou ik nooit en nooit meer willen.”

Overlijden

Ook het overlijden van haar tweede man Jan heeft Caroline’s kijk op het leven veranderd. “Ik zou willen zeggen: koester iedereen die je liefhebt. Besteed daar aandacht aan. Ga nooit weg zonder afscheid te nemen. Je kunt de tijd namelijk niet meer terugdraaien. Zorg ervoor dat je elkaar gewoon liefhebt. Dat klinkt misschien heel zweverig, maar dat vind ik gewoon heel erg belangrijk.”

Politiek

Het mooie aan de politiek vindt Caroline dat ze daadwerkelijk het verschil kan maken. “In het werk dat ik nu doe kan ik echt voor veranderingen zorgen voor bepaalde groepen of bepaalde mensen. Ik kan invloed uitoefenen op een beleid wanneer we vinden dat het niet goed gaat. Mijn oma zei altijd: ‘loop mee met de zwakste, want dan weet je dat er nooit iemand achterblijft.'”