Centraal Comité Duitse katholieken doet beroep op bisschoppen om niet naar Rome te luisteren

Leestijd: 3 minuten
Maandag 19 februari 2024 ~ 09:24 uur ~ Bron: Redactie Kerk/ARD ~ Beeld: Kathleen Bergmann
[responsivevoice_button voice=”Dutch Female” buttontext=”Lees voor”]

 -Bonn- Het Centraal Comité van de Duitse Katholieken (ZdK) roept de Duitse bisschoppen op om vooruitgang te boeken met het hervormingsproject van het Duitse Synodale Pad, ondanks steeds meer protest uit Rome. “De Katholieke kerk in Duitsland zal geen tweede kans krijgen als zij het synodale pad nu stopzet”, waarschuwde de voorzitter van het Centraal Comité van Duitse katholieken (ZdK), Irme Stetter-Karp, zondag.

Vertraging

Stetter-Karp was geïrriteerd door het feit dat Rome de Duitse bisschoppenconferentie met klem heeft gevraagd om niet te stemmen over de statuten van het synodale comité tijdens de plenaire voorjaarsvergadering, die volgende week in Augsburg zal plaatsvinden en eerst de gesprekken in Rome af te wachten: “Dit betekent een nieuwe vertraging in de hervormingen die de kerk zo dringend nodig heeft.” De ZdK hoopt dat de Synodale Commissie “tijdens haar volgende bijeenkomst in juni belangrijke wijzigingen ten uitvoer zal brengen.

Tijd dringt

Het is een tegenstrijdigheid dat Rome synodale processen bevordert – bijvoorbeeld via de Wereldsynode – maar vervolgens ‘een stopteken zet op de weg van de Duitse hervorming’, voegde ZdK-vice-president Thomas Söding eraan toe: Ik ga ervan uit dat de Duitse bisschoppen op betrouwbare wijze hun eigen beslissingen zullen handhaven. Wij hopen op een spoedig besluit, de ratificatie van de statuten en de constructieve voortzetting van het synodale traject. “In gesprekken met Rome zullen de Duitse bisschoppen moeten benadrukken dat de tijd dringt.

Volgens Söding “is de Rome-brief geen verbod, maar een rem. Hier worden opnieuw zorgen geuit. In het bijzonder zie ik opnieuw de angst dat het gezag van de bisschoppen op het synodale pad in twijfel wordt getrokken, hoewel het tegendeel waar is: er ontstaat een nieuwe kwaliteit van samenwerking. Dit moet ook in Rome duidelijk zijn. Blijkbaar is er sprake van een communicatieprobleem, maar het zou naïef zijn om niet ook conceptuele verschillen te zien.

“De Wereldsynode is cruciaal voor het synodale pad in Duitsland. Het was nooit anders gepland. Ik ben er ook zeker van dat na het tweede deel het resultaat zal zijn dat er meer participatie en democratie zal zijn in de beslissingen van de kerk en meer decentralisatie. In Duitsland bieden wij een voorbeeld van hoe het gedaan kan worden, een heel goed voorbeeld, naar mijn mening. Bewust zijn dat er, vanwege culturele verschillen over de hele wereld, niet één model kan zijn dat voor iedereen even geschikt is, van Paraguay tot Polen, en van IJsland tot Zuid-Afrika.

Vertrouwenscrisis

De ZdK merkte ook op dat het de bisschoppen waren die de leken in 2019 hadden gevraagd om samen met hen het synodale pad te beginnen, gezien de enorme vertrouwenscrisis in de Duitse Rooms-Katholieke Kerk. Bovendien hadden de bisschoppen met de noodzakelijke tweederde-meerderheid ook ingestemd met de oprichting van een synodale commissie. “Wij hopen dat Rome de goede samenwerking tussen de Duitse bisschoppen en de lekenvertegenwoordiging niet zal ondermijnen, maar deze zal waarderen en erkennen als een hulpbron”, voegde Stetter-Karp eraan toe.

Duitsers hebben de buik vol van het ‘instituut kerk’, massale kerkverlating

Een half miljoen katholieken schreven zich in 2022 uit. Daarmee gaat het nog slechter met de kerk dan in 2021, toen zij ook al een verliesrecord boekte. Ook de protestantse kerk slinkt snel. Beide volkskerken verloren ook in 2023 weer fors, de definitieve cijfers zijn nog niet bekend, maar de trend van massale kerkverlating is nog niet gestopt.

Het ZdK wil radicale veranderingen in de Duitse kerk, desnoods door een schisma of een andere vorm van ‘samen met Rome’ bijvoorbeeld door een unieverdrag, zoals dat in het verleden ook het geval was met de Armeens-katholieke kerk.

De verlangde veranderingen, die het ZdK voorstelt, zijn ‘bindende’ hervormingen die, indien goedgekeurd door de Duitse bisschoppen, in strijd zouden zijn met de kerkelijke leer over (homo)seksualiteit, oecumene, kerkorde, celibaat en de wijding van vrouwen tot het priesterschap en het democratisch kiezen van een bisschop. Een dergelijke stap van de kerk in Duitsland zou kunnen leiden tot een schisma met Rome.