- COP29 draaide rond klimaatfinanciering
- Veel partijen noemen het bereikte akkoord zwak
- Klimaatfinanciering werd opgetrokken naar 300 miljard dollar per jaar – ontwikkelingslanden hadden op meer gehoopt
Rijke landen zullen tegen 2035 minstens 300 miljard dollar per jaar vrijmaken voor ontwikkelingslanden om zich beter te kunnen wapenen tegen klimaatexcessen. Dat nieuwe financieringsdoel is op de valreep vastgelegd in het slotakkoord op de klimaattop in Bakoe (COP29).
De meest kwetsbare landen die nu al volop de gevolgen van de klimaatverandering voelen hadden gehoopt op een groter deel van de taart. Want ook al is de goedgekeurde klimaatsteun meer dan de huidige 100 miljard dollar, toch is de grote vraag of het bedrag voldoende zal zijn voor ontwikkelingslanden om over te schakelen op schone energie en zich te wapenen tegen hitte, overstromingen en ander extreem weer.
Het Wereldnatuurfonds reageert alvast dat het bedrag “niet in de buurt komt van wat de ontwikkelingslanden nodig hebben”. Het WWF beschouwt de klimaattop als “gefaald”, omdat een sterk signaal is uitgebleven om de uitstoot te verminderen en fossiele brandstoffen snel uit te faseren.
Verzekeringspolis
Het nieuwe financieringsdoel van 300 miljard dollar wordt gefinancierd door de rijke landen, die daarnaast ook investeringen uit de particuliere sector willen aantrekken.
VN-klimaatchef Simon Stiell omschrijft de financiering als “een verzekeringspolis voor de mensheid, nu elk land te maken krijgt met verstrekkende klimaatgevolgen”.
“Deze overeenkomst zal schone energie laten groeien en miljarden levens beschermen”, schrijft hij. Maar, zegt hij erbij, ”zoals voor elke verzekeringspolis geldt dat die alleen werkt als de premies volledig en op tijd worden betaald.”
Hij verwijst daarmee naar het feit dat de huidige klimaatfinanciering niet op tijd opgehaald werd en eerdere beloftes daartoe niet even goed werden nagekomen.
Actie moet sneller
“De wetenschap blijft hetzelfde – we moeten dit decennium de actie versnellen om te voorkomen dat klimaatverandering compleet uit de hand loopt”, reageert Manuel Pulgar-Vidal, WWF Global Climate and Energy Lead. “Alle regerings- en bedrijfsleiders hebben de verantwoordelijkheid om op te staan, verder te gaan dan enkel de bepalingen uit dit akkoord, en voldoende financiële middelen vrij te maken om de nodige veranderingen teweeg te brengen. Dit slechte akkoord mag ons niet tegenhouden. We moeten investeren in onze collectieve toekomst”, zegt hij.
De toezegging van 300 miljard dollar per jaar tegen 2035 door de leiders van de G20 ligt volgens het WWF ook te ver in de toekomst. En ook al werd op het laatste moment een routekaart toegevoegd aan de tekst om de financiering op te schalen naar 1300 miljard dollar, volgens Pulgar-Vidal geeft dit weinig reden om erop te kunnen vertrouwen dat dit financieringsniveau ook daadwerkelijk zal worden gehaald.
Gemengde balans
In eigen land maakt federaal minister van Klimaat Zakia Khattabi een gemengde balans op. “Gezien de gespannen geopolitieke context, waarin klimaatengagementen zwaar op de proef worden gesteld, en terwijl de effecten van de klimaatcrisis steeds verwoestender worden, was een akkoord noodzakelijk”, verklaart Khattabi. “Het centrale onderwerp van COP29 was klimaatfinanciering voor ontwikkelingslanden. Met deze nieuwe beslissing over klimaatfinanciering willen we de noodzakelijke middelen beschikbaar stellen en iedereen die dat kan, laten bijdragen.”
Ze betreurt wel het gebrek aan vooruitgang wat betreft de strijd om de klimaatverandering te temperen: “We wilden meer op het vlak van mitigatie. Die onderhandelingen waren bijzonder moeilijk.”
Ze kijkt dan ook naar de volgende COP in Brazilië om die inspanningen op te trekken. “Iedereen zal daar met nieuwe klimaatplannen moeten komen”, aldus de minister.