[su_heading]Woensdag 2 oktober 2024 – 04.50 uur – Bron: Redactie Kerk/KNA/VN – Beeld: MB[/su_heading]
-Rome- Tijdens een boeteviering die in de Sint-Pietersbasiliek werd gehouden, een paar uur voor de opening van de tweede zitting van de XVI Gewone Algemene Vergadering van de Bisschoppensynode, drong Paus Franciscus er op aan de wonden van de zonde te genezen door verzoening en vergeving.
Gisteren, 1 oktober, tijdens de ceremonie aan de vooravond van het begin van de synode, stelde de Paus diepgaande vragen: “En hoe zouden wij een synodale kerk kunnen zijn zonder verzoening? Hoe kunnen wij hopen samen te wandelen zonder de vergeving te ontvangen en te geven die de gemeenschap in Christus herstelt?” met deze woorden onderstreepte Franciscus de noodzaak van barmhartigheid om het synodale proces vooruit te helpen.
De viering werd gekenmerkt door getuigenissen van mensen die getroffen zijn door verschillende crises: een overlevende van seksueel misbruik, een vrijwilliger die migranten verwelkomt en een Syrische non die sprak over het oorlogsdrama. De Paus benadrukte dat de kerk niet alleen van de heiligen is, maar ook ‘van de armen van geest en van zondaars die vergeving zoeken.
Franciscus schreef ook persoonlijk de petities om vergeving, voorgelezen door kardinalen, waarin hij wees op de zonden tegen onder meer de vrede, de schepping, migranten, vrouwen en het gezin.
De Heilige Vader benadrukte dat zonde “altijd een wond is in relaties: de relatie met God en de relatie met broeders en zusters.” Op dezelfde manier roept hij de kerk op om deze beschadigde relaties te genezen om zo richting ware synodaliteit te komen: “Hoe kunnen wij geloofwaardig zijn in de missie als wij onze fouten niet erkennen en onszelf verlagen om de wonden te genezen die wije met onze zonden hebben veroorzaakt? “.
Breek met hypocrisie en trots
In zijn preek dacht de Paus na over de gelijkenis van de Farizeeër en de tollenaar. Met deze woorden waarschuwde Franciscus voor de gevaren van hypocrisie en trots in de kerk. Terwijl hij zich tot het Volk van God richtte, vroeg hij: “Hoe vaak hebben wij zelf alle ruimte in beslag genomen, met onze woorden, onze oordelen, onze titels?” De Paus erkende dat wij, net als de tollenaar, allemaal schaamte moeten voelen voor onze zonden, waardoor de ruimte wordt vrijgemaakt die wordt ingenomen door ‘ijdelheid, hypocrisie en trots’.
Bekentenis als kans op herstel
Franciscus benadrukte de biecht als “de kans om het vertrouwen in de kerk te herstellen” en riep op tot moed om gemaakte fouten toe te geven. Hij herinnerde er ook aan dat het pad van verzoening gepaard moet gaan met oprecht berouw dat ware bekering mogelijk maakt.
Ter nagedachtenis aan de heilige Theresia van het Kind Jezus sloot de Paus de wake af met een gebed waarin hij om vergeving vroeg voor de zonden van de kerk en om de voorspraak van de heilige om te wandelen naar een meer verenigde en verzoende kerk.
