Om dit euvel het hoofd te bieden gaan onderzoekers in Rome nu bacteriën inzetten, opdat eeuwenoude bouwwerken niet tot stof vervallen. Een van de plaatsen waar de nieuwe methode wordt uitgetest is in Rome het Forum Romanum (zie foto kop artikel).
De speciale bacteriën gebruiken CO2 uit de lucht en zetten dat om in Calciumcarbonaat, ofwel kalk, op de marmerlaag. Op deze manier stabiliseren de bacteriën de fijnste scheurtjes in het oude marmer. Zij versterken van binnenuit en beschermen het van buitenaf met een heel fijn, wit laagje kalk. De zogenaamde calciumcarbonaatvorming komt heel veel voor bij bacteriën, maar ook bij algen”, zegt geomicrobioloog dr. Thomas Warscheid (63) tegenover journalisten.
Bacteriën eten azijn en scheiden kalk uit
Ondersteund worden de bacteriën met een voedingsoplossing van calciumacetaat, een zout dat in azijnzuur voorkomt. Dus de bacteriën eten azijn en scheiden kalk uit – zo redden de uitwerpselen de oude stenen. De kosten voor een dergelijke procedure zijn voor restauratiebegrippen ongekend laag, minder dan 50 euro per vierkante meter oppervlakte.
Hoe poreuzer een muur, hoe gemakkelijker en dieper bacteriën kunnen doordringen en helpen met hun kalkafzetting. Dergelijke methoden voor het bewaren van monumenten worden al sinds de jaren negentig uitgeprobeerd. Zo experimenteerde de Franse onderzoekster Geneviève Orial met bacteriën uit de beroemde grot van Lascaux. Ook de Arc de Triomphe in Parijs werd deels behandeld met verkalkende bacteriën. In Florence is men inmiddels gestart om de methode in te zetten bij de restauratie van de Medici-kapel.
Beton
Dr. Warscheid: “Zulke biotechnologische methoden kunnen ook worden gebruikt om beton te stabiliseren. Kalkbacteriën kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om het brosse beton in de koeltanks van kerncentrales te consolideren. Ook kunnen deze minuscule ‘bouwvakkers’ voorkomen dat bruggen afbrokkelen.”
Bepaalde bacteriën kunnen ook urine, ofwel plas, verwerken tot kalk en dat is dan dé oplossing tegen het vele wildplassen tegen (kerk)gebouwen.
