Borgo Santa Rita is eigenlijk een gehucht, zoals er vele zijn op Sicilië. De dorpen lijken op een filmdecor uit een maffiafilm, met stoffige wegen en met planten begroeide, verlaten huizen. Een borgo is een soort gehucht, vaak opgericht door de fascisten onder Mussolini, waar boeren moesten gaan wonen om op het veld te gaan werken, vaak tegen hun zin. Nu wonen er in deze borgo steeds minder families. Een aantal houdt stand, velen zijn door hoge werkloosheid, de maffia en armoe vertrokken naar elders. De nette winkel en bakkerij van Maurizio vormen een fel contrast met de verloederde buurt.
Brood zoals oma dat bakte
Toen Maurizio twintig was en zijn militaire dienstplicht eindigde, stond hij voor de keus: óók vertrekken uit Santa Rita, zoals de meeste jongeren en werk zoeken in een stad of naar het buitenland trekken of loopjongen voor de maffia worden. Of…. blijven in de borgo, waar de kans op werk bijna nul is.
Hij droomde ervan om iets moois te realiseren in Santa Rita, maar dat was nog niet zo gemakkelijk in die dagen. Hij had geen geld en er was bij de bevolking weinig interesse in een moderne aanpak. De veeboeren deden hier hun werk, zoals vele generaties voor hen en dat was het. Maar dat wilde Maurizio niet. Toen hij opgroeide, zag hij altijd hoe zijn oma en zijn moeder thuis brood bakten. Dat wilde hij doen, traditioneel brood bakken zoals thuis. Lees verder onder de foto>
Feliciteren of hem door het hoofd schieten
Om zijn project op te kunnen starten, moest Maurizio eerst goedkeuring krijgen van de Kamer van Koophandel. Daar lachten ze hem vierkant uit. Een jochie van twintig dat ambachtelijk brood wil bakken in een bijna verlaten streek? Dat was gedoemd te mislukken.
Maar Maurizio gaf niet op, elke dag opnieuw verscheen hij bij de Kamer van Koophandel. Dat werden ze daar na verloop van tijd toch wat beu, dus gaf men hem toch maar een vergunning. Maurizio kon aan de slag. Toen hij het nieuws aan zijn vader vertelde, twijfelde die tussen hem feliciteren of hem door het hoofd schieten, grapt Maurizio.
Met bloed, zweet en tranen en een rotsvast geloof begon hij aan de onmogelijk lijkende klus. Doordat de borgo zo afgelegen ligt, moesten de klanten soms uren rijden om zijn brood te kopen. Dat werkte niet. Hij draaide de rollen om en bracht het brood zelf naar de klanten. Hij bakte ’s nachts en bracht overdag de broden rond. Wanneer hij dan sliep, blijft tot op de dag van vandaag een vraagteken.
Al snel begonnen de mensen van zijn broden te houden. Maurizio was de eerste bakker in Sicilië die het biocertificaat kreeg. Hij won veel prijzen met zijn broden, kwam in de media en werd bekend. Het succes smaakte naar meer en is hij ook pasta gaan maken. Dat bood, door de langere houdbaarheidsdatum, meer mogelijkheden. Tegenwoordig heeft hij klanten in de hele wereld.
De blauwe mantel van Maria
Maurizio groeide het werk boven het hoofd. Maurizio’s zoon kwam al snel in de bakkerij. Maurizio leidt sinds een tijdje hier vluchtelingen en dorpsjongeren op, in een periode van telkens zes maanden. Zo leren zij het ambacht en doordat de bakkerij van Maurizio al enige bekendheid geniet, hebben de vorige studenten allemaal werk gevonden. Geen maffiahulpjes meer, maar eerlijk werk.
Dit jaar begint hij met een nieuw project met jongeren die, door hun ‘werk voor de maffia in aanraking zijn gekomen met justitie. Hij wil die jongeren een alternatief tonen, hen een opleiding geven en laten zien dat het ook anders kan.
Volgens Maurizio moet men minder broden bakken, maar wel van hoogstaandere kwaliteit. Mensen willen daarvoor meer betalen. Dat is volgens hem de toekomst. Daarom gebruikt hij oergranen voor zijn broden en zijn pasta. Die granen zijn sterker en beter van kwaliteit, maar hebben wel een kleinere opbrengst.
Geen naam
Toen die oude granen werden geherintroduceerd hadden ze geen naam meer, vertelt Maurizio. Niemand wist hoe die granen heetten. Dus een naam moest er komen. Na het zien van het Mariabeeld in zijn woning was dat snel geregeld. Ze hebben de granen omgedoopt tot ‘de blauwe mantel van Maria’. Ondertussen is het bezig aan een zegetocht door heel Italië.
Dankzij zijn doorzettingsvermogen heeft hij al heel wat bereikt, maar hij rust niet op zijn lauweren. Hij heeft nog veel plannen voor de toekomst. Maurizio wil graag een internationale school oprichten en hij wil alternatieve groepsvakanties organiseren waarbij verschillende anti-maffiaondernemingen worden bezocht. Hij wil mensen tonen dat Sicilië meer is dan maffia alleen, hij wil de andere kant laten zien. En wat hem betreft, is dat alvast gelukt met steun van de heilige Rita, naar wie het dorpje is vernoemd. Maar natuurlijk ook de Heilige Maagd onder wier toeziend oog het bakken van eerlijk oerbrood geschied met hulp van jongeren die zo weg blijven van een maffialoopbaan.
