De Atlantische blauwvintonijn, een van de grootste roofvissen, was al sinds 1963 niet meer waargenomen in de Noordzee. Maar recent is er weer sprake van meldingen, onder meer in de Westerscheldemonding.

Gegevens van het European Tracking Network (ETN) bevestigen die waarnemingen. Ook een recent project van het Deense onderzoeksinstituut DTU Aqua heeft in het Skagerrak-Kattegat – op de overgang tussen Noord- en Baltische Zee – honderden blauwvintonijnen opgemerkt. Ze waren tussen 2 en 2,6 meter lang en tot meer dan 300 kilogram zwaar.

De verschillende studies tonen aan dat de Atlantische blauwvintonijn vooral in de zomer en herfst de Noordzee en Baltische Zee gebruikt als voedselgebied.

Keizer van de oceaan

De Atlantische blauwvintonijn wordt ook wel ‘de keizer van de oceaan’ genoemd, met zijn indrukwekkende lengte (tot 3,5 meter) en een gewicht tot 700 kilogram. Zijn torpedovormige lichaam, snelheid (tot 70 kilometer per uur) en uithoudingsvermogen maken de roofvis tot een van de meest efficiënte jagers van de zee.

De blauwvintonijn verdween uit de Noordzee door overbevissing en de instorting van haringbestanden in de jaren 1960-1970. Ook in zijn paaigebieden zoals de Middellandse Zee werd de soort intensief bevist. De hoge commerciële waarde, op Japanse markten goed voor 45 tot 50 euro per kilogram, droeg bij aan de neerwaartse spiraal. De vis stond lange tijd op de lijst van bedreigde soorten.

Sinds 2007 is het tij gekeerd, mede dankzij strengere vangstquota en maatregelen tegen illegale visserij. Zowel in de Middellandse Zee als in de Atlantische Oceaan begonnen de populaties zich te herstellen.

En nu keert de soort dus ook terug naar de Noordzee. Maar wetenschappers hameren erop dat waakzaamheid geboden blijft. De Atlantische blauwvintonijn is erg afhankelijk van succesvolle voortplanting in de Middellandse Zee. Omdat de dieren die nu terugkeren naar de Noordzee behoren tot slechts enkele jaarklassen, zijn ze extra vatbaar voor nieuwe visserijdruk.