Honderden vrachtauto’s met hulpgoederen staan in een kilometerslange rij voor de Rafah-grensovergang tussen de Gazastrook en Egypte. De ondergaande zon werpt goudkleurig licht op de grenspoort. Lege vrachtwagens op de terugweg van Gaza komen af en aan de poort uit. Chauffeurs en vrijwilligers zitten op kleedjes naast de vrachtwagens te eten en thee te drinken. Ze wachten al meer dan een week aan de grens. Een pickup-truck rijdt langs om brood en sigaretten te verkopen.

Tijdens het staakt-het-vuren reden ongeveer tweehonderd volle vrachtwagens per dag de grensovergang in, maar gisteren (donderdag) mochten er geen naar binnen. Vrachtwagenchauffeur Saleh Abu Ebaba, de eerste in de lange rij vrachtwagens, zegt dat het aan de andere kant van de grensovergang te druk is om op dit moment naar binnen te gaan. Hij hoopt snel door te mogen. In zijn container zitten medicijnen, dekens, water, eten en doeken om doden in te wikkelen.

Inspectie door Israël

Hij legt uit dat hulpgoederen vanuit Egypte niet direct de Gazastrook in mogen. Ze moeten eerst naar een Israëlische grenspost waar ze geïnspecteerd worden. Deze grenspost, Al-Owga, ligt 40 kilometer ten zuiden van Rafah, tussen Egypte en Israël. De vrachtwagens rijden over een weg door niemandsland richting Al-Owga, en na de tijdrovende controle weer terug naar Rafah, voordat de hulp aan de Palestijnen kan worden overgedragen. Er staat een lange rij voor de inspectie, zegt Abu Ebaba. “Dit is wat voor de vertraging zorgt. Als de Israëli’s iets verkeerds vinden, sturen ze de vrachtwagen terug.”

Andere chauffeurs bevestigen zijn verhaal. Een van hen, genaamd Taha, zegt dat er bijvoorbeeld geen kleine keukenmessen, scharen of gasflessen in de vrachtwagens aanwezig mogen zijn. Vanaf het moment dat een vrachtwagen de grenspost inrijdt, duurt het door de inspectie nog twee of drie dagen voordat de hulpgoederen daadwerkelijk in de Gazastrook worden afgeladen.

Israëlische functionarissen zeggen dat het noodzakelijk is om de vrachtwagens grondig te controleren om te verhinderen dat er wapens voor Hamas Gaza in worden gesmokkeld. “Dat is nou eenmaal hun systeem, we kunnen er niets aan doen”, zegt Taha. Klagen over het lange wachten doen de chauffeurs niet. “We doen dit voor onze broeders, de Palestijnen. Als we een jaar moesten wachten zouden we het doen”, zegt Taha.

Internationale hulp

De meeste vrachtwagens zijn afkomstig van Egyptische organisaties, zoals ngo’s, een staatsfonds en een politieke partij. Internationale hulp is er ook: deze komt in eerste instantie aan op het vliegveld van Arish, een stad in Egypte, 50 kilometer van de grens. Gisteren (donderdag) werd er nog een vliegtuig met hulp van de Europese Unie uitgeladen. Er zitten basale producten tussen, zoals maandverband, keukensets, schoonmaakmiddelen, handdoeken en zeildoeken. Een militair vliegtuig uit Singapore vertrekt meteen daarna, en een weinig later komt een volgend vliegtuig uit Qatar aan.

Er arriveren maximaal elf vliegtuigen per dag, zegt Helmi Hossam, een medewerker van de Egyptische Rode Halve Maan ter plekke. “De meeste uit Qatar, en daarna de Emiraten, Saoedi Arabië en de Wereldvoedselorganisatie”, zegt Hossam. Deze hulpgoederen gaan eerst naar een opslag in Arish. Maar gezien de drukte bij de grens kan het dus weken duren voordat ze in de Gazastrook aankomen.

Vandaag (vrijdag) liep het staakt-het-vuren af, en begonnen de bombardementen weer in volle hevigheid. Het brengt onzekerheid over de hoeveelheid hulpgoederen die de Gazastrook in kan. Voor het staakt-het-vuren waren dat maximaal 100 vrachtwagens per dag, terwijl de VN-functionarissen zeggen dat 500 vrachtwagens per dag minimaal nodig zijn om aan de behoeften van de Palestijnen in Gaza te voldoen.