Toen Claudio Hummes (70) in 1975 bisschop werd in een arbeidersgebied in de rand van Sao Paolo, steunde hij de stakende metaalarbeiders. Een van de stakers en vakbondsleiders die toen mochten schuilen in zijn kerk was Luiz Inacio Lula da Silva. Luiz Inácio Lula da Silva, geboren als Luiz Inácio da Silva, koosnaam Lula, was van 1 januari 2003 tot en met 1 januari 2011 de 35e president van Brazilië. Als sociaal-democraat en ex-gevangene was hij de meest linkse Braziliaanse president sinds João Goulart in 1961-1964. Lula groeide uit tot een van de populaire presidenten van Brazilië.
Op economisch vlak progressief, op ethisch vlak conservatief
In 1998 werd hij benoemd tot aartsbisschop van Sao Paolo, een stad met zo’n zes miljoen Rooms-Katholieken. Die bekeken hem eerst met enige argwaan, want hij kwam de bijzonder populaire Paolo Evaristo Arns vervangen. Arns had de harten van de mensen gestolen als voorstander van de bevrijdingstheologie, die een meer actieve betrokkenheid van de kerk bepleitte in de strijd tegen armoede en sociale ongelijkheid. Het Vaticaan had het beleid van Arns met stijgende ontevredenheid aangezien.
Aanval op het kapitalisme
Toch zorgde de aanstelling van Hummes niet echt voor een radicale ommekeer. Al op de eerste dag opende ook Hummes de aanval op het kapitalisme. ,,Wij moeten een alternatief zoeken, een manier om economische groei mogelijk te maken zonder de armen en de werklozen op te offeren.”
Het ligt in de lijn van zijn aanpak in Santo Andre. Toen Hummes, een man met Duitse voorouders, daar bisschop was in de jaren zeventig, stelde hij de kerken open voor de metaalarbeiders en vakbondslui die bezig waren aan een bittere staking. Een ‘illegale’ staking, volgens de toenmalige militaire machthebbers. Om te bewijzen dat zij niet opgezet waren met de steun die Hummes aan de stakers verleende, lieten zij tijdens een H. Mis helikopters dreigend overvliegen.
Oprukkende sektes
Met de voormalig Braziliaanse president kon Hummes het veel beter vinden. Logisch want Lula da Silva vond ooit beschutting in zijn kerk. Hummes’ grootste tegenstanders zijn niet langer de politieke machthebbers, maar de oprukkende evangelische sektes. Daarnaast blijven de economische strijdpunten.
Op ethisch vlak bleef Hummes altijd op de lijn van het Vaticaan. Hij is een groot voorstander van kunstmatige geboortebeperking. Priesters die condoomgebruik promoten, worden op het matje geroepen.
Als man tussen de mensen – hij staat in Brazilië bekend als Don Claudio – is ook hij een voorstander van vernieuwing binnen de Kerk en van een grotere decentralisering van de macht. Dat is iets wat binnen de machtige Vaticaanse Curie argwanend bekeken wordt.
werfwerfqwerqwer
NPO6
kdfkljdgfdfgkllksdf;lgk
ak.fgldfjjdfgkjfdg
