Leestijd: 3 minuten

-Maasbree- Bij de stichting Kruisen en Kapellen in het Limburgse Maasbree-Baarlo is heibel ontstaan. Uit nota’s blijkt dat de voorzitter, zich via een omweg ruim zevenduizend euro door de stichting heeft laten betalen. Dat bedrag werd door een schildersbedrijf uit Panningen bij de stichting in rekening bracht voor diverse schilderklussen aan kruisen en kapellen. Al het werk is zonder medeweten van het bestuur uitgevoerd door de voorzitter zelf, die daarvoor via het Panningse bedrijf kreeg betaald. Daar klust de gepensioneerde Maasbreenaar bij à zestig euro per uur. Lees verder onder de reclame>

Bestuursleden genieten als vrijwilliger geen salaris of inkomsten ten laste van de stichting’. Die bepaling staat nadrukkelijk in de statuten van de stichting Kruisen en Kapellen Maasbree-Baarlo. Vrijwilligers zetten zich belangeloos in voor een goed doel. De belastingdienst staat wel een belastingvrije vrijwilligersvergoeding van ongeveer 160 euro per maand toe, maar de stichting maakt van die mogelijkheid geen gebruik. Alle werkzaamheden door vrijwilligers  moeten dus – om niet- worden gedaan.

Via een omweg heeft de voorzitter zich dus feitelijk laten betalen door de stichting waar hij vrijwilliger is. Volgens bestuurslid Ton Boots staat dat haaks op de eigen regels. Ook is over het inhuren van een schildersbedrijf volgens hem nooit gesproken. Onderhoud werd in de vijftien jaar dat Boots zelf voorzitter was opgepakt door vrijwilligers of uitbesteed aan de gemeentelijke sociale werkplaats. De rekening van het Pannings bedrijf kwam bij toeval boven water, omdat de gebruikelijke kascontrole achterwege bleef en Boots op onderzoek uitging.

Niet langer welkom

De kans om zijn bevindingen voor te leggen in de eerstvolgende bestuursvergadering kreeg Boots niet meer. Via een brief werd hem medegedeeld dat hij niet langer welkom was en kreeg hij het dringende verzoek zijn bestuursfunctie neer te leggen. Zijn noodkreet aan de gemeenteraad en aan het college van de gemeente Peel en Maas, die jaarlijks  vierduizend euro subsidie geeft aan de stichting, bleef zonder resultaat. De gemeente vindt dat zij geen rol heeft in dit conflict, meldt een woordvoerder desgevraagd.

Dement

De voorzitter zelf is van mening dat hem niets te verwijten valt. Hij noemt Boots mede vanwege diens doofheid als een lastig iemand die dement zou zijn. Over het uitbesteden van het schilderwerk heeft het bestuur volgens hem wèl een besluit genomen, maar inzage in notulen waarin dat zwart-op-wit zou moeten staan, wil hij niet geven.

De penningmeester zit duidelijk met de kwestie in zijn maag en verwijst naar de voorzitter. Of er tijdens een vergadering over uitbesteding van het werk aan een schildersbedrijf is gesproken kan hij zich niet meer herinneren.

Boots, die zichzelf als klokkenluider beschouwt, zegt dat hij tot zijn royement elke vergadering heeft bijgewoond samen met zijn echtgenote die hem steeds vergezelde om een verslag te maken vanwege zijn slechte gehoor. „Wij weten zeker dat het onderwerp niet aan de orde is geweest. Mijn doel is een vreedzaam gesprek. En het geld moet teruggestort. Dat is van de stichting.”

De zaak is hoog opgelopen en inmiddels de dorpsrel van het jaar. De partijen staan lijnrecht tegenover elkaar en nu de gemeenteraad zich niet wil mengen in de strijd, lijkt de gang naar de (rijdende) rechter nog de enige optie. Wordt vervolgd.