Het park staat symbool voor vooruitgang en levensvreugde. “Drie jaar lang heeft men hard gewerkt om deze bomen te planten. Nu zijn ze flink aan het groeien en binnenkort zullen ze een enorme troef zijn voor de dorpsbewoners”.
Schade hersteld
Het mangrovebos in Myanmar beslaat 2557 vierkante kilometer en is daarmee bijna zo groot als Luxemburg. Op sommige plekken werd het fel uitgedund om plaats te maken voor de garnalenkweek, en ook de houtkap richtte schade aan.
Het mangrovebos in Myanmar beslaat 2557 vierkante kilometer en is daarmee bijna zo groot als Luxemburg.
Volgens een recente studie verliest Mayanmar zo’n 21 vierkante kilometer aan mangrovebos per jaar. Rond Shwe Taung Yan bleef nog maar een kwart van de oorspronkelijke mangrovebossen over.
Tot de lokale bevolking in actie kwam. Net voor de start van het regenseizoen in 2015 kwamen een paar honderd mannen, vrouwen en jongeren samen in het naburige dorp Myagi. Met rubberlaarzen en een schoudertas vol mangrovescheutjes sloegen ze aan het planten. Vele uren per dag stopten ze de scheuten in de modderige grond, die door eb en vloed erg vruchtbaar is. Dat eerste jaar plantten ze 700.000 scheuten op een gebied van 3 vierkante kilometer.
Sindsdien wordt deze traditie in ere gehouden en herbebossen ze de mangroves elk jaar. Tegen eind oktober vorig jaar hadden ze samen met twee naburige dorpen zes miljoen mangrovebomen geplant, samen goed voor 9 vierkante kilometer bos – een gebied vier keer zo groot als Monaco Stad.
Satellietbeelden
“Aan de hand van satellietbeelden die men nauwkeurig bestudeerde, bracht men de meest beschadigde gebieden in kaart. De beelden met informatie werden gedeeld met de dorpelingen. Iedere groep kreeg een zone toegewezen om te herbebossen.
De organisatie WIF werkt samen met het Ministerie van Milieu en Natuurbehoud in Myanmar en met twee toonaangevende universiteiten, Myeik en Pathein. Die laatste doet onderzoek naar marine biologie en heeft een gebied van 7 vierkante kilometer ter beschikking gesteld voor de aanplanting van mangrovebossen
Mangroves maken maar 0,7 procent uit van alle bossen op aarde. Toch kunnen ze 2,5 keer zoveel CO2 opslaan als wat de mens jaarlijks produceert. Een studie uit 2017 schat de totale hoeveelheid aan CO2 die wordt vastgehouden door mangroves op 4,2 miljoen ton. Als deze massa vrijkwam zou dat het equivalent zijn van de jaarlijkse CO2-uitstoot van China en de Verenigde Staten samen.
Een andere studie wees uit dat de mangroves van Myanmar -die 3 procent uitmaken van alle mangroves ter wereld- veel potentieel hebben in het kader van het internationale Blue Carbon initiatief. Het behoud van de mangroves kan immers verdere CO2-emissies voorkomen en toekomstige CO2-opslag verzekeren door herstel. Deze CO2-uitstootvermindering in Myanmar ligt helemaal in lijn met het Akkoord van Parijs en het Klimaatverdrag, volgens de studie.
Ontwikkeling
Cameron Keith Richards, hoogleraar aan de Southern Cross universiteit in Australië, bezocht in 2016 het Thor Heyerdahl Klimaatpark om het mangroveherstel en de CO2-opslag te beoordelen. Zijn evaluatierapport bevestigt dat het klimaatpark 4,3 miljoen ton CO2-opslag verzekert in de komende twintig jaar. Zijn verslag zorgde ervoor dat het project in aanmerking kwam om de CO2-opslagcapaciteit op de markt te brengen.
In het dorp Shew Tang zorgt vooral de visvangst voor het inkomen van de elfduizend inwoners. Het mangroveproject heeft geleid tot extra inkomensbronnen en nieuwe vaardigheden: tijdens het moessonseizoen, wanneer er weinig kan gevist worden, verdienen de dorpelingen geld door mangrovescheuten te planten in de omringende bossen. De dorpsvrouwen zijn ook gestart met een zeevruchtenkwekerij. Met 55 leden gebruiken ze een voormalige mangrovescheutenkweekplek nu om in de mangrove gevonden schelpdieren op te kweken. Door de getijdenwerking groeien de schelpen snel.
“Dit initiatief vraagt geen investering en is dus een welkome inkomensbron voor de lokale vrouwen. De kweekplek is gratis, de schelpen zijn gratis en wij hebben de vrouwen in contact gebracht met kopers”
Shwe Sandar Oo, coördinator van het zeevruchtenfarmproject: “Dit initiatief vraagt geen investering en is dus een welkome inkomensbron voor de lokale vrouwen. De kweekplek is gratis, de schelpen zijn gratis en we hebben de vrouwen in contact gebracht met kopers.” Hoteliers uit Chaung Tha, een populaire badstad, zijn geïnteresseerd in verse en vlezige zeevruchten en bieden zo’n halve euro per stuk voor de schelpen.
Thein Thein Nwe, een van de kwekers, stelt dat het die nulinvestering is die haar over streep trok om in het collectief te stappen. Nwe’s oudste dochter verliet de schoolbanken toen ze niet naar het vijfde middelbaar mocht. De 42-jarige vissersvrouw hoopt met de nieuwe inkomsten privé-bijles voor haar dochter te kunnen betalen zodat ze terug kan studeren.
Vele dorpelingen in Myagi kregen van het WIF kookfornuizen en lampen op zonnecellen. Het dorp heeft nu ook een mediacenter waar kinderen computerles krijgen, maar ook fotografieles kunnen volgen en leren borduren. Het WIF geeft beloftevolle meisjesstudenten ook studiebeurzen.
In 2019 plannen de dorpelingen in She Thaung Yan hun grootste aanplanting ooit, tot 2 miljoen mangrovebomen. Uboni: “Daarmee zal het herstel van het bos rond zijn en zal het mangrovegebied 300 miljoen ton CO2 opslaan. Daarna start men met de herbebossing in het gebied rond Rangoon en de rivierdelta in de deelstaten Bago en Mon.”
De rector van de universiteit sluit zich bij de dorpelingen aan: “Onze universiteit moet de drijvende kracht zijn achter het herstel van het ecosysteem van onze kustwateren”, stelt rector Hla Bu.
De nodige financiële middelen kunnen worden gehaald uit de afkoop van de CO2-opslag in de mangrovebossen. De herbebossing, bijscholingen, schelpenkwekerijen en bescherming van het kustecosysteem dienen volgens hem samen één groot doel: “Waar we naartoe willen is duurzame ontwikkeling voor twaalf miljoen kustbewoners in Myanmar.”
Bron: ADN Foto: ADN/Pixabay
