Woensdagmorgenviering geen alternatief: “Afbraak van de Anthoniusparochie”
-OOSTERHOUT- Met ingang van 1 juli 2018 mogen er geen zaterdagmiddagvieringen meer worden gehouden in de kerkzaal van Antoniushuis ‘De Vinder’. Het alternatief dat het kerkbestuur van de Catharinaparochie bood op woensdagmorgen 9.00 uur stuit veel parochianen tegen de borst. Is het eigenlijk wel een echt alternatief? MariaBode ontving de onderstaande mail namens de parochie:
Het ontstaan
“Vanouds is de zondag de ‘dies dominica’, later uitgebreid naar de zaterdagavond, de dag waarop de christengemeenschap samenkomt. Door voor de zondag te verwijzen naar Eucharistievieringen elders wordt de Antoniusgemeenschap juist uit elkaar gespeeld.
Niet voldoende pastores
Er zouden niet voldoende pastores zijn om in alle vieringen voor te gaan? Dat is dan in hoge mate te wijten aan het kerkelijk beleid zelf. Gelukkig zijn er in de gemeenschap bekwame mensen die in vieringen van ‘Woord en Gebed’ voor kunnen gaan. Het kerkelijk recht biedt daar ruimte voor in canon 230, paragraaf 3, waar staat: “Waar het nodig is kunnen ook leken de bediening van het woord uitoefenen, in liturgische gebeden voorgaan, het doopsel toedienen en de Heilige Communie uitreiken”.
Missie
Gebeurde [en gebeurt] dat ook niet in de missiegebieden waar af en toe de missionarissen de verafgelegen dorpen van de parochie bezochten? Onder leiding van catechisten kwamen de mensen toch iedere zondag bij elkaar. Waarom zouden niet op meerdere plekken in de grote parochie van Oosterhout de mensen kunnen samenkomen om te bidden en te vieren?
Hechte gemeenschap
Juist rond de Antoniuskerk is al sinds lang een vrij hechte gemeenschap gegroeid waar ook de ‘Voorhei’ bij hoort. Die gemeenschap kun je niet zomaar over het hoofd zien en ‘van bovenaf’ bij andere indelen. Integendeel, je moet juist uitgaan van de kracht van de Antoniusgemeenschap bij het maken van plannen!
Onder dwang naar St Jan?
Blijkbaar blijft het parochiebestuur vasthouden aan de eigen plannen en daarbij de Antonianen te dwingen om naar de St. Jan te gaan. Wat er ontbreekt bij het officiële kerkbestuur is het pastoraal meevoelen en de pastorale betrokkenheid bij de mensen van de Antonius. Juist die kleine, hechte gemeenschappen zijn van cruciaal belang in deze tijd van ontkerkelijking en individualisering.
Eigen verantwoordelijkheid
Bij het 2e Vaticaans concilie werd juist het belang van de leken als christengelovigen op de voorgrond geplaatst. Op grond van hun doopsel werden hun eigen verantwoordelijkheid in de kerk en hun eigen bekwaamheid benadrukt! Waar blijft echter die eigen plaats en zelfstandigheid als mensen zelfs niet het tijdstip van hun vieringen mogen vaststellen en worden ze ‘overruled’ en teruggefloten als het ‘hogerhand’ niet aanstaat?
Bron/foto: Parochie
