Kerk in Nood steunt de regio actief en financiert projecten variërend van de opleiding van seminaristen tot de levering van basismiddelen zoals voertuigen, die cruciaal zijn voor de mobiliteit in een land met nauwelijks infrastructuur.

Doorzettingsvermogen

François-Marsal, bij Kerk in Nood verantwoordelijk voor projecten in de Franstalige landen van Centraal-Afrika, benadrukt het doorzettingsvermogen en het geloof van de gemeenschap ondanks tegenslagen, waarbij hij een positieve en hoopvolle houding ten opzichte van de toekomst behoudt.

Het land haalt nauwelijks het nieuws en wordt vaak verward met het buurland de Democratische Republiek Congo, dat veel groter is en de wereldwijde media wel weet te bereiken. Congo-Brazzaville met een bevolking van ongeveer 6 miljoen mensen is een natie die, ondanks zijn natuurlijke rijkdom en zijn export van hout en olie, op nationaal niveau met grote armoede kampt, niet alleen financieel, maar ook moreel.

Geschiedenis

Congo-Brazzaville heeft een turbulente geschiedenis achter de rug die zijn stempel op de bevolking heeft gedrukt. Ze hadden eind jaren zeventig een verschrikkelijke oorlog. Deze oorlog bracht de huidige president Nguesso, een militair, in 1979 aan de macht. In 1997 kwamen troepen die loyaal waren aan Nguesso in botsing in een nieuwe burgeroorlog met aanhangers van Pascal Lissouba, die in 1992 tot president van de republiek was gekozen. in ballingschap moest gaan. Dit alles had grote gevolgen voor de bevolking, met duizenden doden en ontheemden. Sindsdien is Denis Nguesso aan de macht en leven mensen van dag tot dag: ze proberen alleen maar te overleven en vrede te hebben.

De kerk voert haar werk in het land met een zekere vrijheid uit, maar dat is niet altijd zo geweest. Het land werd in 1960 onafhankelijk van de Franse koloniale overheersing. Daarna, in 1970, was er een periode van socialisme, met verschrikkelijke gevolgen voor de kerk. Tijdens dit regime nationaliseerde de regering katholieke scholen van de ene op de andere dag en werden er beperkingen opgelegd aan religieuze activiteiten en de deelname van de kerk aan publieke aangelegenheden.

Tot 1991 was de vlag rood met hamer en sikkel, als nationaal symbool. Nu is de kerk bezig een deel van het verloren terrein terug te winnen, maar er is nog een lange weg te gaan.  Er zijn ongeveer 47% katholieken, 48% protestanten en 1,5% moslims, en ook een kleiner percentage gelooft in traditionele Afrikaanse religies. De kerk in Afrika leeft en bruist. Maar het fundament is broos, zeggen kenners. Er is ten eerste de blijvende aantrekkingskracht van de traditionele inheemse religies, met inbegrip van hekserij en toverkracht. Veel Afrikaanse prelaten vaardigen eigen richtlijnen uit over de vermenging van de roomse voorschriften met oude gebruiken als gebedsgenezing of dierenoffers. Veel Afrikaanse priesters trekken zich bijvoorbeeld ook niet veel aan van de plicht tot celibaat.

De islam en evangelicale sekten, met forse financiële steun uit respectievelijk Saoedie-Arabië en de VS vormen ook een enorme uitdaging, net als in veel andere Afrikaanse landen trekken zij veel katholieken aan. Armoede zorgt voor veel wanhoop onder de mensen, en de strijd om te overleven is enorm zwaar. Velen van hen leven in grote armoede en hebben ook geen toegang tot onderwijs of zorg.

Hulp van Kerk in Nood heeft sinds 2017 meer dan 200 projecten mogelijk gemaakt, zoals de opleiding van seminaristen, catechetisch materiaal en parochiehuizen, en draagt ​​zo bij aan de missie van de kerk in Congo-Brazzaville. Daarnaast heeft het de financiering ondersteund van bouw- en transportprojecten om het pastorale werk te versterken. Maar het blijft moeilijk in een werelddeel waar armoede groot is, maar het gemak om van religie te veranderen nog groter.