In het Vaticaan ontving de Paus maandag een groep Joden uit de Kaukasus. Hij zei: “Ik heb altijd het belang van vriendschap tussen joden en Katholieken willen benadrukken. Het is gebaseerd op een broederschap dat zijn wortels heeft in de heilsgeschiedenis, en het wordt concreet in aandacht voor elkaar.
De opmerking van Paus Johannes Paulus II dat de joden “de oudere broers” van de christenen zijn, herhaalde Paus Franciscus niet expliciet aan zijn gehoor. Emeritus Paus Benedictus XVI, had onlangs deze uitspraak bekritiseerd: het was misleidend en bevorderde niet noodzakelijkerwijs de christelijk-joodse samenwerking, schreef Benedictus in een tekst die afgelopen juli in het tijdschrift “Communio” werd gepubliceerd.
Paus Franciscus zelf is bevriend met verschillende rabbijnen. Voorafgaand aan zijn uitverkiezing tot Paus, bracht hij tijdens zijn tijd als Aartsbisschop van Buenos Aires een boek uit met daarin zijn dialogen met de Argentijnse rabbijn Abraham Skorka. Die vergezelde Paus Franciscus in 2014 op zijn reis naar het Heilige Land.
Ondanks de nadruk op de fundamentele onderlinge vriendschap, prees de Paus ook de dialoog tussen de twee religies. “Het is een dialoog die we in onze tijd meer zouden moeten bevorderen en op een interreligieus niveau moeten uitbreiden, ten behoeve van de mensheid.” Aldus riep Paus Franciscus op om moslims op te nemen in de religieuze dialoog, dat wil zeggen voor de trialoog van de grote, monotheïstische tradities.
In zijn toespraak herinnerde de Paus zich ook zijn laatste ontmoeting met een joodse gemeenschap: op 23 september bezocht hij Litouwen. “Het was een herdenkingsdag van de Shoah, 75 jaar na de vernietiging van het getto van Vilna en het doden van duizenden Joden. Ik bad bij de herdenking van de slachtoffers van de Holocaust en vroeg de Allerhoogste om hun volk te troosten. “Deze zin verborg een verwijzing naar de beroemde roep:” Troost, troost mijn volk “uit het boek van de profeet Jesaja (40.1).
“Het herinneren van de Holocaust is noodzakelijk om een levende herinnering aan het verleden te bewaren. Zonder een levende herinnering zal er geen toekomst zijn – want als we niet leren van de donkerste hoofdstukken van de geschiedenis om te voorkomen dat we dezelfde fouten opnieuw maken, dan zal de menselijke waardigheid een dode letter blijven. ”
Paus Franciscus bleef bij het onderwerp van de Shoah. Zo vermeldde hij dat het op 75 oktober, 75 jaar geleden is, dat het Romeinse getto werd ontbonden door de nationaal-socialistische bezetter. Veel Joden van de Eeuwige Stad werden gedeporteerd en stierven kort daarna in Auschwitz. Van de weinigen die deze deportatie overleefden stierf de laatste – Lello Di Segni – eind oktober dit jaar.
“En in een paar dagen, op 9 november, de tachtigste verjaardag van de zogenaamde Kristallnacht, waarin veel Joodse plaatsen van aanbidding werden vernietigd – ook met de bedoeling om wat volkomen onschendbaar is uit te roeien in het hart van de mens en een volk, namelijk de Aanwezigheid van de Schepper. Toen men de goede God wilde vervangen door de afgoderij van machtswellust en een ideologie van haat, ging men zelfs over tot het uitroeien van mensen. Daarom is religieuze vrijheid het hoogste goed, een fundamenteel mensenrecht, een dam tegen totalitarisme. ‘
De Paus veroordeelde duidelijk antisemitisme tegenover zijn bezoekers uit de Kaukasus. “Helaas bestaan er nog steeds antisemitische attitudes. Zoals ik al vaak heb gezegd, kan een Christen geen antisemiet zijn! Onze roots zijn hetzelfde. Het zou een contradictie zijn tussen geloof en leven. In plaats daarvan moeten wij samenwerken om antisemitisme uit te sluiten van de menselijke gemeenschap. ”
Paus Franciscus: “In de geestelijke zin zijn we Semieten”, merkte Pius XI op. in september 1938, voor het begin van de holocaust, in een toespraak voor Belgische pelgrims.
Aan het einde van de ontmoeting: een kort gebed van de Paus, dat joden en Katholieken de ‘bouwers van de vrede’ zijn. En een groet in het Hebreeuws: “Shalom alechem!”
Bron: Radio Vaticaan VN Foto: Pixabay
