-Vaticaanstad- Paus Franciscus zal vanaf volgend jaar een dag van herdenking van de “alledaagse en nabije heiligen” introduceren. Veel gelovigen zijn blij met het idee van deze viering, omdat zij vinden dat op deze manier een groot tekort van de katholieke kerk in de omgang met heiligen wordt gecompenseerd, althans gedeeltelijk.
‘Alledaagse helden’ kunnen spiegels zijn die ons de opties laten zien voor een goed geleefd leven, een progressief pad naar onze eigen heiliging. Romano Guardini noemt ze ‘heiligen van het onbeduidende’: het beslissende is niet dat iemand van plan is iets buitengewoons te doen, maar simpelweg dat hij doet ‘wat het uur van hem vraagt, van tijd tot tijd’.
“Heiligen van het onbeduidende”: het zijn mensen die samenwerken in verschillende projecten: in de liefdadigheid, in de missie op het treinstation, in de hulplijn, in lokale buurtprojecten, bijeenkomsten en vluchtelingen, in de hospices en met mensen in rouw, in hulpprojecten voor armere landen, in orgaandonatie, in vredesprojecten. Jongeren die tijdelijk werken als zendeling in het buitenland.
Onder de ‘alledaagse heiligen’ bevinden zich ook mensen die zich inzetten voor religieuze instellingen zoals parochieraadsleden, schoonmakers, lekenvoorgangers, kosters en jeugdwerkers. Mensen met burgermoed en levensredders vallen ook in deze categorie. Of het zijn mensen die gewoon eerlijk handelen of de spelregels in de sport respecteren. Een bijzondere groep zijn degenen die laten zien hoe zij erin slagen hun persoonlijke beperkingen te overwinnen. In plaats van deugden en waarden abstract te benoemen, geven deze mensen ze een gezicht.
Wat alledaagse helden kenmerkt, is dat zij bescheiden zijn (“dat is niets bijzonders”) en niet opscheppen; Zij groeien beetje bij beetje in hun rol als helden en zijn vervolgens zeer volhardend als het om hun project gaat. Dat het bijna ‘normale mensen’ zijn, afgezien van hun specifieke inzet, maakt hen bij uitstek geschikt om anderen te inspireren: zelfs in een welvaartssamenleving is het mogelijk om altruïstisch te handelen. De inzet kan ook tijdelijk zijn, zoals de barmhartige Samaritaan (Lc 10, 29-37), die helpt en vervolgens zijn weg vervolgt. Uit enquêtes onder vrijwilligers blijkt dat leden van de katholieke en protestantse kerk zich veel vaker engageren dan mensen zonder religieuze overtuiging. Dit is niet verrassend, aangezien het christendom concrete ethische richtlijnen voor zijn leden biedt.
‘We zijn allemaal geroepen om heiligen te zijn’
De “heiligen naast de deur” kunnen werkelijk spiegels zijn voor ons allemaal; Paus Franciscus had deze gedachte ook al uitgedrukt: “Wij zijn allemaal geroepen om heiligen te zijn, in liefde te leven en ons persoonlijk getuigenis te geven in onze dagelijkse daden, ieder op zijn plaats, waar hij ook is.” (Paus Franciscus, Encycliek “Gaudete et exsultate”, 2018, nr. 14).
In parochies kunnen vrijwilligers worden aangemoedigd om hun projecten zelf te presenteren op de parochiewebsite, in het parochieblad of op het kerkinformatiebord. Het is ook interessant om momentum te genereren voor familiegesprekken: wie maakt indruk op mij? Van wie kan ik iets leren? Wie motiveert mij? Uit diverse onderzoeken weten wij dat bij het stellen van serieuze vragen niet beroemdheden of sterren worden genoemd, maar mensen uit de directe omgeving en de eigen familie. De Paus heeft gelijk: de heiligen van ‘om de hoek’ verdienen een nadere blik!
