Radcliffe: De Kerk in Afrika die zich verzet tegen Fiducia Supplicans staat onder druk van Rusland en de Golfstaten

Leestijd: 3 minuten
Donderdag 17 oktober 2024 – 07.11 uur – Bron: Redactie kerk/Stefan den Hartog- – Beeld: Publiek domein

-Rome- De Dominicaan Timothy Radcliffe (79), bekend omdat hij wil dat de kerk de doctrine over de seksuele moraal verandert, inclusief homoseksuele relaties, heeft een artikel geschreven over de synode waarin hij wijst op de oppositie van Afrikaanse bisschoppen tegen zijn stellingen en suggereert dat zij beïnvloed zijn door evangelische christenen, Russen en sommige Golfstaten.

Radcliffe heeft niet veel op met de kerk in Afrika wanneer het gaat om de verdediging van de Bijbelse en traditionele leer van de kerk inzake de seksuele moraal en homoseksuele relaties. Hij gaat er dieper op in, in zijn artikel in Osservatore Romano.

Fiducia Supplicans

Het dilemma brak uit met de Fiducia supplicans , de verklaring van de Dicasterie voor de Geloofsleer die priesters toestemming gaf om paren in ‘irreguliere’ relaties te zegenen, inclusief paren van hetzelfde geslacht. De Afrikaanse kardinaal Ambongo ging spoorslags naar Rome om de afwijzing van het voorstel door de bisschoppen van Afrika te presenteren. Nooit eerder in de geschiedenis heeft zich een situatie voorgedaan waarin alle bisschoppen van een continent een document van het Vaticaan afkeurden. Het leidde tot een ‘alarmsituatie’ in het Vaticaan en alles werd gedaan om de crisis niet te laten escaleren.

De Dominicaan Radcliffe laat het idee varen dat het geen leerstellig probleem was, zoals de Afrikanen beweerden, maar eerder een probleem van inculturatie: “De Paus had de verklaring goedgekeurd. Kardinaal Ambongo bevestigde dat het Afrikaanse exceptionisme een voorbeeld is van synodaliteit en hij wees erop dat eenheid niet uniformiteit betekent. “Het Evangelie wordt in verschillende delen van de wereld op verschillende manieren geïncultureerd.”

De waarheid is dat het Evangelie overal hetzelfde is. En de moraal van de kerk, afgeleid van het Evangelie en de Apostolische leer, kan niet van het ene continent ten opzichte van het andere, van het ene land ten opzichte van het andere veranderen. Maar dit roept complexere vragen op dan dit. Het is waar dat het Evangelie altijd in verschillende culturen geïncultureerd is, maar het daagt ook alle culturen uit. Jezus was joods, maar toch daagde hij de religie van zijn voorouders uit. Is de weigering om homoseksuelen in Afrika te zegenen een voorbeeld van enculturatie of een weigering om non-conformistisch te zijn? “Inculturatie voor de ene persoon is de afwijzing door een andere persoon van het anti-conformistische evangelie.”

“Afrikaanse bisschoppen staan ​​onder sterke druk van evangelicals, met Amerikaans geld; van de Russisch-orthodoxen, met Russisch geld; en in afnemende mate van de moslims, met geld uit Iran. Er had vóór het uitbrengen van de verklaring een discussie met hen moeten plaatsvinden, en niet na het uitbrengen van de verklaring. Wat wij ook van de verklaring vinden, bij het aanpakken van de spanningen en het overwinnen ervan moeten wij allemaal op een diep intellectueel niveau nadenken en respectvol en open-minded met elkaar omgaan,” aldus Radcliffe.

Herhaalde minachting voor Afrikanen

De woorden van Radcliffe weerspiegelen de getuigenissen van andere prominente leden van de kerk in het Westen, die met minachting kijken naar het standvastige standpunt van de kerk in Afrika. Tijdens de synode over het gezin toonde bijvoorbeeld kardinaal Kasper ook zijn gebrek aan respect voor een kerk die de hemel vult met martelaren. Maar niet de hele kerk in het Westen is zo. Bisschop Robert Barron, de Amerikaanse bisschop, zei op de synode dat de hele kerk aandacht moet besteden aan wat er in Afrika gebeurt.