Salesianen helpen jongeren ontsnappen aan geweld en armoede in Colombia

Leestijd: 3 minuten
Maandag 24 juni 2024 ~13:00 uur ~ Bron: Redactie Kerk/Kerk in Nood/UN ~ Beeld: Andres. M. Martinez
[responsivevoice_button voice=”Dutch Female” buttontext=”Lees voor”]

 -Bogota- Op de zuidelijke hellingen van de stad Bogota observeert een standbeeld van María Auxiliatrix de bouwvalleige huizen die de heuvels van Ciudad Bolívar bedekken, een grote gemeenschap bestaande uit duizenden jonge mensen en talloze alleenstaande moeders met weinig middelen.

Voor hen is het Juan Bosco Obrero Centrum in de loop van de tijd uitgegroeid tot een baken van hoop, dat een manier biedt om aan de armoede te ontsnappen en bescherming te biedt tegen geweld.

Eerste steen

In 1994, toen de eerste steen werd gelegd van dit centrum van 47.000 vierkante meter, viel Ciudad Bolívar al op als een van de meest achtergestelde woonwijken van Bogota. De nederzettingen hadden zich uitgebreid van de vlakke gebieden naar de middelste en bovenste delen van de bergen, waar duizenden mensen wonen die het onderlinge geweld in de lagere regionen hebben overleefd.

Dit fenomeen blijft tot op de dag van vandaag bestaan, waarbij er voortdurend nieuwe nederzettingen in de hooglanden verschijnen. De huizen, bouwvallige krotwoningen en doe-het-zelf gebouwd met plastic, houten planken en golfplaten. Nauwelijks sanitaire voorzieningen en in de woningen is het zomers ondraaglijk heet en in de winter stervenskoud.

Basisbehoeften

Volgens gegevens van de burgemeester van Bogotá wonen er momenteel 853.000 mensen in deze stadswijk. Bovendien blijkt uit een onderzoek van de Nationale Universiteit van Colombia dat in 18% van de huishoudens niet wordt voldaan aan de basisbehoeften van voedsel, diensten, huisvesting en onderwijs.

Bovendien worden kinderen en jongeren geconfronteerd met tal van gevaren, zoals drugshandel en kinderarbeid, gedwongen prostitutie, verkrachtingen en berovingen, legt Jefferson Alfonso Mariño uit, maatschappelijk werker en pastoraal coördinator van het Juan Bosco Obrero Centrum bij ACI Prensa. Ciudad Bolívar is een van de gevaarlijkste gebieden van Bogota, met een hoge Venezolaanse immigratie en ernstige problemen zoals sociale conflicten en criminele bendes, sommige geleid door adolescenten tussen de 15 en 19 jaar oud, die vechten voor controle over hun grondgebied.

Steunpunt

In deze, volgens velen ‘door God vergeten wijk’ van Ciudad Bolívar komt het Juan Bosco Obrero Centrum naar voren als een belangrijk steunpunt waar de salesianen educatieve en pedagogische alternatieven bieden aan jongeren. Naast de 13 technische onderwijsprogramma’s, waaronder automechanica, koken en industrieel, promoot het centrum sportieve en artistieke activiteiten. Daarnaast verwelkomt het jonge migranten en vluchtelingen via de Shelter for Venezuelan Youth (CAJOV), waarbij niet alleen jongeren worden ondersteund in hun levensprojecten, maar ook hun families.

Op dezelfde manier wordt er zorg verleend aan 120 oudere volwassenen en 40 alleenstaande moeders met persoonlijke begeleiding, terwijl er op zaterdag recreatieve activiteiten op straat worden georganiseerd om kinderen normen en waarden bij te brengen. Het team van het centrum, onder leiding van Jefferson Alfonso Mariño, legt huisbezoeken af ​​om gezinnen in nood te ondersteunen, vooral gezinnen onder leiding van alleenstaande moeders. Lees verder onder de afbeelding>

Zwangerschappen en drugs

Soms lijkt het voor de salesianen als ‘dweilen met de kraan open’. Tienerzwangerschappen zijn een groot probleem, alle vormen van criminaliteit grossieren er rond de klok. Wie hier ziek wordt is grotendeels aan zichzelf overgeleverd. Van de intacte gezinnen die er zijn, zijn de vaak jonge vaders aan de drugs of zitten in criminele bendes, de moeders gaan de prostitutie in, meestal gevolgd door hun minderjarige kinderen. Slechts met de grootste moeite lukt het de hulpverleners deze spiraal te doorbreken. Hele generaties kennen niets anders dan proberen te overleven.

Voor kinderen is het centrum van de salesianen een uitkomst, hier kunnen zij de ellende van hun ouders en alledag even vergeten en even kind zijn, totdat zij volwassen zijn en kunnen werken….en dat is hier al met 12 jaar. Vergeet hen niet in uw gebed.