Bouazza kwam in Marokko ter wereld en op zevenjarige leeftijd naar Nederland. Zijn bekendste boek Paravion gaat over drie generaties die wonen in een dorp in Marokko. Dorpsgenoten die geëmigreerd zijn naar Amsterdam sturen pakketten terug naar het Marokkaanse dorp. Het boek werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs in 2004 en won de Gouden Uil, een Belgische literatuurprijs. In zijn werk, in essays en in opiniestukken toonde Bouazza zich regelmatig zeer kritisch op de islam.

Bouazza was ook zeer open over zijn drank- en drugsgebruik. Hij kampte jarenlang met verslavingen.

De schrijver maakte zijn debuut in 1996 met de verhalenbundel De voeten van Abdullah. Daar kreeg hij de E. du Perronprijs voor. Volgens Querido was Bouazza op dit moment nog bezig met een roman. Naast romans en verhalen vertaalde Bouazza ook Arabische, Frans en Engelse poëzie en schreef hij toneelstukken.