Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog beloven wereldleiders dat er nooit meer zulke door de mens veroorzaakte wreedheden zullen plaatsvinden. Maar tijdens de Koude Oorlog worden dergelijke beloften regelmatig over het hoofd gezien in naam van geopolitieke wijsheid. Een voorbeeld hiervan is de relatie tussen de Verenigde Staten en het Irak van Saddam Hoessein. Hoesseins oorlog met het revolutionaire Iran, een door de VS gezworen vijand, brengt Washington ertoe alle berichten over de wreedheden die Saddam Hoessein tegen zijn eigen volk begaat te negeren. Amerika blijft hem militaire en economische hulp bieden, zelfs als Saddam Hoessein chemische wapens gebruikt tegen Iraanse soldaten.