De Christelijke partijen zijn uit de gratie van de kiezer. Het CDA, de grootste van allemaal, beschouwt zich al jaren niet meer als Christelijke partij, maar noemt zich steevast Christendemocratisch, een combinatie die niet kan, maar goed, de partij neemt het niet zo nauw. De partij verliest maar liefst 4 zetels, wellicht 5. De ChristenUnie weet, ondanks alle hoop die er was, niet te groeien en blijft waarschijnlijk staan op haar huidige zetelaantal. Ook de behoudende SGP zag zich geen kans om door te groeien naar de felbegeerde 4e zetel, het was 3 zetels, het blijft 3 zetels, ook hier is het wegsterven van de oude kiezersaanhang merkbaar, ondanks het feit dat de SGP de grootste jongerenafdeling van alle partijen heeft.

Nieuwkomer ‘Jezus Leeft’ maakt bij de kiezer geen indruk. De partij deed wanhoopspogingen om onder de aandacht van het grote publiek te komen, maar dat is niet gelukt. Het aantal stemmers blijkt niet groter dan de kerkgang van een doorsnee Veluwegemeente.

ChristenUnie wist ooit het CDA kiezers ‘af te snoepen’ maar daar lijkt een eind aan te zijn gekomen. Bij eerdere verkiezingen wist de partij het nog goed te doen op het migratiestandpunt. Men toonde een menselijker gezicht dan het CDA in deze materie, maar ook bij de CU lijken veel jongere kiezers ‘als een blok’ te vallen voor Kaag en haar D66, maar ook de dierenpartij. Het ongelukkige optreden in de debatten op tv, vlak voor de verkiezingen van Gert Jan Segers deden de partij zeker geen goed.

Christelijke politiek, ooit het fundament van de Nederlandse politiek, lijkt verleden tijd. Het zal een hele klus worden voor de partijen weer aansluiting te vinden bij nieuwe kiezersgroepen, de keus voor hen is groot en de wens van veel kiezers naar iets ‘verfrissends’ nog groter, daar lijken de Christelijke partijen nog niet aan toe.