Leestijd: 6 minuten

 -New York- Speciale VN-speciale rapporteur voor mensenrechten in de Palestijnse gebieden Francesca Albanese verklaarde tijdens de VN-Raad voor de Mensenrechten dat de 56-jarige bezetting door Israël van de Palestijnse gebieden de Westelijke Jordaanoever in een openluchtgevangenis voor Palestijnen veranderd heeft.

Albanese, een juridisch expert, maakte haar statement toen ze haar Rapport van de speciale rapporteur over de situatie van de mensenrechten in de sinds 1967 bezette Palestijnse gebieden aan de VN Raad voor Mensenrechten op 10 juli 2023.

Haar rapport beschrijft de zorgen van haar team over “de wijdverspreide en systematische arbitraire beroving van vrijheid in het bezette Palestijnse gebied” en verklaarde “dat (het rapport) de schaal en de grootte van de arbitraire vrijheidsberoving in de Palestijnse gebieden niet kan vatten. Noch kan het lrapport het lijden van miljoenen Palestijnen die er rechtstreeks of onrechtstreeks door geraakt worden niet overbrengen.”

Tijdens een persconferentie in Genève verklaarde ze dat “het hoge aantal criminele veroordelingen van Palestijnen voortkomt uit schendingen van internationaal recht en strafbaarstelling van gewone levensdaden. Er is geen andere manier om het regime dat Israël aan de Palestijnen heeft opgelegd – wat eigenlijk apartheid is – anders te definiëren dan een openluchtgevangenis”.

Naar de bezette Gazastrip wordt vaak verwezen als een “openluchtgevangenis” door de 16 jaar lange blokkade die Israël oplegt met de hulp van Abdel Fattah el-Sisi, brutale dictator van Egypte en van de Palestijnse Autoriteit van President Mahmoud Abbas. Albanese heeft deze omschrijving nu uitgebreid tot de hele Westelijke Jordaanoever.

Haar rapport legt uit dat Israël de hele Palestijnse bevolking, die in de bezette gebieden leeft, framede als “een bedreiging voor de veiligheid, vaak als schuldig beschouwd en met opsluiting bestraft, zelfs als ze enkel fundamentele vrijheden proberen uit te oefenen. Verder verdoezelt Israel het onderscheid tussen de eigen veiligheid en de veiligheid van zijn aanhechtingsplan Israël door alle Palestijnen voor te stellen als een potentieel gevaar voor de veiligheid.”

“Palestijnen worden beschouwd als schuldig zonder bewijs, worden gearresteerd zonder aanhoudingsbevel, zeer vaak opgesloten zonder aanklacht of proces en gebrutaliseerd tijdens hun Israëlische hechtenis”, voegde ze eraan toe, waarmee ze de praktijk van de aanhoudingen door Israël onderlijnt, die kunnen beschouwd worden als internationale misdaden.

Albanese stelde vast dat sinds 1967 meer dan 800.000 Palestijnen, waaronder kinderen vanaf 12 jaar, gearresteerd en opgesloten werden door de Israëlische autoriteiten. Ze wees erop dat haar rapport geen gewelddaden goedkeurt die door Palestijnen worden gepleegd terwijl ze onder een onwettige bezetting leven of die ze begaan in hun streven om de bezetting te beëindigen. “

“We moeten echter erkennen dat de meeste Palestijnen veroordeeld werden door middel van een serie van schendingen van internationale wetten, zoals discriminatie, vervolging en schendingen van rechtmatige procesgang en dit voor gewone levensdaden en in de uitoefening van legale politieke en burgerrechten.”

Ze besloot: “Israëls arsenaal aan wetten, procedures en technieken van dwingende beperkingen heeft het bezette Palestijnse gebied veranderd heeft in een constant bewaakte openlucht panopticon¹”.

Albanese zei verder dat Israël illegale nederzettingen, aparte wegen, muren, checkpoints en fysieke infrastructuur gebouwd heeft, die “in handen blijven van het Israëlisch leger, dat deze oorlogswetten, die enkel voor Palestijnen gelden, schrijft, doet naleven en nakijkt, die dienst doen als een arbitraire vrijheidsberoving”.

Duaal rechtssysteem

Tegelijkertijd past Israël zijn eigen wetten toe Joods-Israëlische bezetters, die in de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem leven tegen het internationale recht in. “Dit duale rechtssysteem is de pijler van Israëls apartheidsregime. De aanwezigheid van de Palestijnse Autoriteit verandert deze realiteit niet, noch wijzigt het Israëls verplichtingen onder het internationale recht”.

De Palestijnse Staat had de VN-Speciale Rapporteur uitgenodigd, terwijl Israël haar de toegang tot de Palestijnse gebieden weigerde om bewijzen te verzamelen. In plaats daarvan werd ze gedwongen zich te behelpen met virtuele meetings en rondleidingen, evenals getuigenverklaringen en een gedetailleerde evaluatie van primaire en openbare bronnen.

De grote media van de belangrijkste imperialistische machten, waaronder The New York Times en de in naam links-liberale Guardian, bewaarden het stilzwijgen over haar rapport, alleen bepaalde Midden-Oosterse pers, het door Qatar gefinancierde Al Jazeera en Middle East Eye berichtten over de commentaren van de VN-Speciale Rapporteur.

Het rapport van Albanese komt slechts één week nadat 1.000 Israëlische soldaten, beschermd door bewapende helikopters en drones, de noordelijke stad Jenin op de Westelijke Jordaanoever en zijn vluchtelingenkamp (de thuisbasis van 14000 Palestijnen) binnenvielen in één van de grootste militaire operaties op de bezette Westelijke Jordaanoever in 20 jaar.

Deze troepen voerden een bewuste vernietiging uit van civiele infrastructuur, waaronder water-, elektriciteits- en gezondheidsvoorzieningen. Ze vermoordden minstens 12 Palestijnen, waaronder 4 tieners, verwondden er meer dan 100 en dwongen één vierde van de bevolking van het kamp op de vlucht.

Dit VN-rapport door een legaal expert op het gebied van mensenrechten zet de criminele realiteit in de verf van de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever, van Oost Jeruzalem en van Gaza. Het legt tevens uit hoe de Palestijnse autoriteit (PA), nog samengesteld onder de akkoorden van Oslo in 1993, een extra laag van repressie vormt.

De PA overlegt met de Israëlische autoriteiten in wat neerkomt op een “draaideurpolitiek” waarbij de Palestijnen aankijken tegen arrestatie, ondervraging, opsluiting en vaak mishandeling door een van beiden.

Het rapport vermeldt bvendien dat “sinds 1967 Israël 2.500 bevelschriften goedkeurde die iedere minuut van het leven van elke Palestijn controleren, met inbegrip van publieke orde en veiligheid, natuurlijke bronnenbeheer, opvoeding, transport, administratie van justitie, fiscale administratie, taxatie, planning en zoning”.

Deze maatregelen zijn samen met het plan om de Westelijke Jordaanoever te annexeren bedoeld om om de bezette gebieden te “de-Palestiniseren” en om het Palestijns recht op een bestaan als nationale entiteit te elimineren.

Premier Benjamin Netanyahu’s coalitie van rechtse partijen, met onvervalste fascistische partijen die een grote aanhang hebben in de illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, is de gedwongen verhuis aan het voorbereiden van miljoenen Palestijnen en de aanhechting van de Westelijke Jordaanoever bij Israël.

Bezalel Smotrich, Israëls minister van Financiën en leider van de fascistische Partij voor Religieus Zionisme, heeft dat vrij expliciet uitgedrukt. In zijn One Hope plan, ontvouwt hij een blauwdruk voor oorlog: aanhechting, etnische zuivering, nederzetting en apartheidsregeling. Hij roept op tot een volledige oorlog tegen de Palestijnen om hun hoop op de oprichting van een eigen staat volledig de kop in te drukken.

Een onomkeerbare realiteit creëren

Een dergelijke oorlog zou op termijn goedkoper zijn dan te pogen het conflict zoals het is te beheren. Israël zal een “Joodse staat van de Jordaan tot de zee” stichten “door zijn soevereiniteit op heel Judea en Samaria (de Westelijke Jordaanoever) op te leggen, door het uitbreiden en bouwen van nieuwe nederzettingen en tientallen, honderdduizenden verblijvers aan te moedigen om te komen wonen in Judea en Samaria, om zo een “onomkeerbare realiteit op de grond” te realiseren.”

De Palestijnen zouden moeten “aangemoedigd” worden te emigreren, terwijl zij die achterblijven zouden beperkt worden tot zes gemeentelijke gebieden rond Hebron, Bethlehem, Ramallah, Jericho, Nablus en Jenin, elk met een eigen lokale overheid, mogelijk verbonden met Jordanië.

Hij benadrukt een paar substantiële meningsverschillen te hebben met Netanyahu, die eerder de fictie zou willen behouden, dat de PA, en niet deze zes steden, de leiding heeft over de Palestijnse zaken.

Toen vertegenwoordigers van de PA in de eerste week van juli poogden de begrafenis bij te wonen van vermoorde Palestijnen in Jenin, werden ze buiten gegooid met de kreten ‘buiten’ van boze menigten.

In de zes maanden sinds haar aantreden heeft de huidige Israëlische regering de bouw van 13.000 nieuwe nederzettingwoningen goedgekeurd en negen buitenposten² van nederzettingen gelegaliseerd, die daarvoor nog ‘illegaal’ waren.

Deze regering heeft wetgeving goedgekeurd, die bezetters toelaat terug te keren naar vier nederzettingen die in 2005 ontmanteld waren en die de regering nu toch toelaat en heeft beslist het Israëlisch burgerschap en verblijfsrecht in te trekken van diegenen (Palestijnen)³ die “terreurdaden” begingen en hen te deporteren naar de bezette Westelijke Jordaanoever of de Gazastrook.

De regering staat tevens op het punt wetgeving te introduceren die de soldaten immuniteit verleent voor daden gepleegd tijdens militaire activiteiten en laat toe kinderen jonger dan 14 te veroordelen tot gevangenisstraffen voor “terreurgerelateerde aanklachten” – zoals stenen gooien naar soldaten.

Tezelfdertijd hebben de fascistische regeringsministers bezettende kolonisten aangemoedigd om huizen en eigendom van Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever aan te vallen, waarbij Smotrich oproept de stad Huwara te vernietigen, in een op een pogrom lijkende aanval in februari.

De financiering van de agenda van de Joodse supremacistische staat zal een massieve slachting op de sociale en economische condities in Israël met zich meebrengen, die enkel door een brutaal dictatorschap tot stand kan worden gebracht, die niet enkel aan Palestijnen zal worden opgelegd, maar ook aan Israëlische arbeiders en hun families.

Dit is wat de gerechtelijke revisie van Netanyahu nastreeft, door het elimineren van het reeds beperkte vermogen van de rechterlijke macht om de bevoegdheden van zijn regering te beteugelen en om het gerechtsapparaat vol te proppen met eigen aangestelden.

De zelfverklaarde leiders van de massaprotestbeweging tegen deze gerechtelijke coup van Netanyahu zijn niet minder gehecht aan de Zionistische staat en zijn onderdrukking van het Palestijnse volk dan deze extreemrechtse regering.