In de bisschoppelijke brief erkent men de uitdagingen waarmee gezinnen met onvruchtbaarheid worden geconfronteerd, maar de bisschoppen benadrukken zij dat gezinnen zich niet tot IVF als oplossing moeten wenden.

Kruis

“Als geestelijkheid treuren wij met veel echtparen die dit kruis dragen en wij proberen deel uit te maken van een gemeenschap die hen begeleidt op een manier die hen daadwerkelijk helpt te bloeien in liefde”, schrijven de bisschoppen. “Hiermee kunnen wij het diepe verlangen begrijpen dat sommige van deze echtparen motiveert om al het mogelijke te doen om kinderen te krijgen, en wij steunen moreel toegestane middelen om dat te doen.”

“De oplossing kan echter nooit een medisch proces zijn waarbij talloze kinderen worden voortgebracht voordat zij worden geboren en dat ertoe leidt dat de meerderheid van hen wordt ingevroren, weggegooid en vernietigd”, aldus de bisschoppen. “Vanwege dit en andere zeer verontrustende kwesties rond het wetsvoorstel zijn wij sterk gekant tegen de Family Building Access Act.”

De brief werd ondertekend door aartsbisschop Borys Gudziak van het Oekraïense aartsbisdom Philadelphia, voorzitter van de USCCB-commissie voor binnenlandse gerechtigheid en maatschappelijke ontwikkelingen; bisschop Michael Burbidge van Arlington, voorzitter van de USCCB-commissie voor Pro-Life-activiteiten; bisschop Robert Baron van Winona-Rochester, voorzitter van de USCCB-commissie voor leken, huwelijk, gezinsleven en jeugd; en bisschop Kevin Rhoades van Fort Wayne-South Bend, voorzitter van de USCCB-commissie voor religieuze vrijheid.

Duckworth

Deze wet werd medio januari ingevoerd door de Democratische senator uit Illinois, Tammy Duckworth. Duckworth wendde zich tot IVF om kinderen te krijgen nadat zij geconfronteerd werd met onvruchtbaarheid. In een verklaring uitte de senator haar teleurstelling over het feit dat de Republikeinen de stemming blokkeerden.

“Jarenlang, zelfs vóór de Dobbs-beslissing van het Hooggerechtshof, die Roe v. Wade ongedaan maakte, luidde ik de noodklok dat de decennialange campagne van de Republikeinen om vrouwen het recht te ontnemen om beslissingen te nemen over hun gezondheid en haar lichaam uiteindelijk zou eindigen waardoor in-vitrofertilisatie en andere geassisteerde voortplantingstechnologieën in gevaar komen”, zei Duckworth in een verklaring op 28 februari.

Een andere door de bisschoppen geuite zorg is dat de voorwaarden van het wetsontwerp zouden kunnen worden uitgelegd als het toestaan van nieuwe rechten op het klonen van mensen, het bewerken van genen, de reproductie van kinderen van een lang overleden ouder, de verkoop en aankoop van menselijke embryo’s en draagmoederschap.

Ze zijn ook bezorgd dat het wetsvoorstel geen leeftijdsgrenzen vaststelt of wie verantwoordelijk is, zodat ouders door de overheid of een aanbieder kunnen worden aangeklaagd als zij proberen te voorkomen dat hun minderjarige kind kunstmatige voortplantingstechnieken gebruikt. Bovendien stellen zij dat een nieuw nationaal recht op commercieel draagmoederschap problematisch zou zijn.

Paus

“Zoals paus Franciscus onlangs opmerkte, exploiteert deze praktijk kwetsbare vrouwen en maakt zij en hun kinderen koopwaar.”

Het nationale debat over IVF is deze week geïntensiveerd nadat het Hooggerechtshof van Alabama oordeelde dat ingevroren embryo’s volgens de staatswet als kinderen kunnen worden beschouwd. Als reactie hierop hebben verschillende klinieken in de staat de IVF-diensten opgeschort.

In tegenstelling tot herhaalde misvattingen, verbood de beslissing van het Hooggerechtshof van Alabama op 16 februari IVF niet, schrijven de bisschoppen. “Er werd eenvoudigweg de bestaande wetgeving, die al lang vóór Dobbs bestond, toegepast en toegepast op embryo’s in IVF-faciliteiten, zodat ouders IVF-faciliteiten aansprakelijk konden stellen voor nalatige en onrechtmatige dood.”

“IVF-aanbieders en klinieken die hierop hebben gereageerd door de operaties stop te zetten, hebben dit vrijwillig gedaan, mogelijk in een poging om zich te verzetten tegen de verantwoordelijkheid tegenover de ouders, de financiële verantwoordelijkheid en zelfs de regulering”.